دانلود,بررسی پاورپوینت قراردادهای نوین مهندسی (N.E.C),pptx

بخشی از مطلب

    مهمترین ویژگی این گونه قراردادها به ترتیب زیر است:
1)شرکتهای خارجی نقش پیمانکار را ایفا می کنند. وظیفه آنها تامین همه سرمایه مورد نیاز عملیات اکتشاف و توسعه، نوسازی و بازسازی میادین می باشد.
2) کلیه مخارج و هزینه هایی که پیمانکاران متحمل می شوند، به همراه بهره سرمایه های بکار گرفته شده و نرخ سود توافق شده از درآمد حاصل از فروش نفت یا گاز باز پرداخت خواهد شد.
3) نرخ بازده سالیانه سرمایه گذاری متناسب با پروژه متغییر بوده (معمولاً حول و حوش20 درصد است) و در قالب اقساط مساوی به پیمانکارپرداخت خواهد شد.
4) پس از پایان دوره پرداخت اصل و بهره سود سرمایه گذاری، پیمانکار دارای هیچ گونه حقی در میادین نفت و گاز کشور میزبان نخواهد بود.
5) همچنین پس از پایان دوره عملیات اجرایی پروژه، راه اندازی تولید و شروع تولید،کشور میزبان کنترل عملیات را برعهده خواهدگرفت و مسئول تامین هزینه عملیات جاری خواهد بود.
6)پیمانکار خارجی در این سرمایه گذاری های مشترک فاقد سهم می باشد.در این نوع قرارداد پروژه ها فاقد خطر پذیری اکتشاف می باشد. زیرا همگی در میادینی که دارای ذخائر اثبات شده نفت و گاز هستند به اجرا درخواهند آمد. ضمناً، خطر پذیری قیمت به کشور میزبان منتقل شده است و کشور میزبان پرداخت وجوه مورد توافق را تضمین کرده است.

    ملاحظات حقوقی که در عقد قراردادهای خدماتی و چارچوب بیع متقابل باید مورد توجه واقع شوند عبارتند از:
1. حاکمیت و مالکیت کامل کشور میزبان بر منبع هیدروکربوری و نفی مشارکت وسرمایه گذاری خارجی.
2.  حاکمیت قوانین کشور میزبان بر قرارداد و همچنین بر حکمیت در دعاوی.
3.  حاکمیت قوانین پولی کشور میزبان بر روابط ارزی فی مابین.
4.  کنترل کامل تولید.
5.  بازپرداخت صرفا از محل تولید مخزن.
6.  عدم ارائه تضمین بانکی یا دولتی.
7.  اعمال حق کنترل و نظارت فنی و مالی.
8.  تامین بالاترین ضریب برداشت با ملاحظات فنی و حفظ مخازن.
9.  به حداکثر رساندن مشارکت امکانات تولیدی مهندسی و ساختمانی داخلی.

    نقاط قوت
1. حاکمیت حقوقی بدون شبهه بر منابع نفت و گاز توسط صاحب نفت و گاز
2.  کنترل: مناقصه و رقابت، کنترل قوی روی شرح کار و هزینه ها را موجب می شود.
3.  هزینه: هزینه بایستی زیر سقف تعیین شده و با نظارت و کنترل دقیق انجام شود، لذا در حد واقعی خود باقی می ماند.
4.  برنامه زمانی: پیمانکار انگیزه قراردادی، همچنین جرائم قراردادی جهت عدم تأخیر در برنامه زمان بندی دارد.
5.  عملیات بهره برداری: کنترل عملیات بهره برداری توسط صاحب نفت هرگونه تخمین هزینه های غیر واقعی بهره برداری را از بین می برد، ضمن آنکه حضور پر رنگ صاحب نفت در این مرحله که بیش از 90 درصد درآمد حاصل می شود تضمین حفظ منافع است.
6.  پیمانکار در خطر پذیری قیمت های خیلی پائین نفت مشارکت دارد ولی ازقیمت های خیلی بالا سود نمی برد.
7. در بیع متقابل، انگیره بکارگیری تکنیکهای جدید به منظور کاهش هزینه های سرمایه توسط پیمانکار وجود دارد. ولی به علت درگیر نبودن پیمانکار در دوره بهره برداری، شرکت صاحب نفت رأساً و از طریق شرکتهای خدماتی این مهم را به انجام می رساند.
8. سهم دولت از درآمدهای پروژه بسیار بالاتر از اشکال دیگر قرارداد است و حق حاکمیت و مالکیت کشور میزبان حفظ شده است. این مهم در اغلب موارد بیش از 90 درصد می باشد.
9. عمر کوتاه قرارداد به معنی حضور کمتر خارجی هم هست. ( با این حال خود این موضوع در برخی موارد می تواند به نقطه ضعف نیز تبدیل شود )
10. در میدانهایی که میزان تولید طی مدت بسیار کوتاهی به نقطه اوج خود می رسد و عملیات تولیدی را طی مدت زمان کوتاهی می توان به کارفرما واگذار کرد می تواند شیوه مناسبی تلقی شود اما در میادینی که نیاز به توسعه مرحله به مرحله دارند می بایست قراردادها به صورت چند مرحله ای به امضاء برسد.
11.  در صورتیکه قیمت نفت در میان مدت و بلند مدت افزایش یابد حجم منافع پیمانکار خارجی از درآمدهای حاصل از طرح به صورت واقعی کاهش خواهد.
12. لحاظ سیستم پاداش و تنبیه که در آخرین قرارداد به شیوه بیع متقابل لحاظ شده می تواند انگیزه های پیمانکار را افزایش دهد اما لزوماً افزایش انگیزه با دیگر شیوه های قرارداد برابری نمی کند.


    نقاط ضعف
1. دوره زمانی قراردادهای بیع متقابل بسیار کوتاه تر از عمر میدان است و لذا تطبیق منافع پیمانکار و کارفرما در شرایطی که این قرارداد بخواهد در ارتباط با میادینی که نیاز به توسعه مرحله به مرحله دارند نیاز به تعدیل چارچوب قرارداد دارد. به عبارت دیگر از آنجا که در مورد برخی میادین می بایست توسعه میدان به صورت مرحله ای صورت گیرد و اطلاعات مربوط به مراحل بعدی تا قبل از انجام مرحله اول ممکن است روشن نباشد عمر کوتاه قرارداد تطابق لازم برایمنافع پیمانکار و کارفرما را تضمین نمی کند و همین امر ضرورت انجام برخی اصلاحات را در چارچوب قراردادهای بیع متقابل اقتضاء می کند بعنوان مثال شرکت ملی نفت ایران در آخرین قرارداد خود (میدان نفتی دارخوین ) یک قرارداد بیع متقابل دومرحله ای به امضاء رسانده که اجرای مرحله دوم منوط به اجرای موفق مرحله اول شده است این موفقیت می بایست به تأیید شرکت ملی نفت ایران برسد.
2. از آنجا که پیمانکار تنها سفارش را انجام می دهد محتمل است که به مشکلاتی که پس از تحویل میدان پیش می آید توجه ننماید این مشکل چنان که گفته شد در مورد برخی میادین به جهت طولانی بودن فرآیند توسعه میدان حادتر است. از این رو افزایش مدت زمان حضور پیمانکار در آخرین قراردادکشور(میدان نفتی دارخوین) به منظور حصول اطمینان بیشتر در این رابطه است.
3. در اغلب قراردادهای بیع متقابل منعقد شده میزان سود بطور موثر ثابت بوده است از این جهت هیچ انگیزه ای برای پیمانکار ایجاد نمی گردد تا اقدام به افزایش بازیافت به نفع خود یا کارفرما بنماید. در آخرین قرارداد بیع متقابل شرکت ملی نفت ایران برای رفع این نقیصه یک سیستم پاداش و تنبیه به قراردادهای جدید افزوده است در آخرین قرارداد در صورتیکه پیمانکار بتواند ضریب بازیافت را افزایش دهد متناسب با این افزایش حداکثر تا دو درصد می تواند بر نرخ بازدهی سرمایه خود بیفزاید، همچنین در صورت ناتوانی از انجام تعهدات در ازای هر یک درصد کاهش در تولید دو درصد از دستمزد کسر خواهد  شد.