دانلود,بررسی پاورپوینت سازه هاي فولادي و مطالعات انجام شده بر روي شکل پذيري آنها,pptx
 
 
بخشی از مطلب   
 
قاب خمشي:
در يک قاب چنانچه اتصالات تير به ستون گيردار باشد قاب خمشي ناميده مي شود. اين چنين قابي    مي تواند نيروهاي جانبي را به کمک کنش خمشي تحمل کند و به زمين منتقل سازد، و به همين خاطر جزء سيستم هاي لرزه بر شناخته مي شود. در قابهاي بتني اتصالات بطور طبيعي گيردارند و از اين رو قابهاي بتني از نوع خمشي اند به جز در ساختمانهاي پيش ساخته که ممکن است ميزان گيرداري اتصالات چندان مشخص نباشد. در ساختمانهاي فولادي طرح اتصال گيردار داراي ضوابطي خاص است و معمولاً اجراي آن پرهزينه تر و مشکل تر از اتصالات مفصلي است. از اين گذشته سيستم قاب خمشي در مقايسه با قاب بادبندي شده اصولاً از توان و کارايي کمتري برخوردار است زيرا به جاي کنش خرپايي (که موجب ايجاد نيروي محوري در اعضا مي شود.) نيروها را با کنش خمشي تحمل مي کند و اين باعث مي شود که اعضا تحت خمش قرار گيرند[6]. 
3-2- قابهاي خمشي بدون بادبند:
قاب خمشي در مقايسه با سيستم هاي لرزه بر سخت همچون ديوار برشي و بادبند، از سختي کمتري برخوردار است و از اين رو، سيستم لرزه بر انعطاف پذير خوانده مي شود. از آنجا که جابجايي سازه سخت عموماً کمتر از سازه انعطاف پذير است و مطالعه طيف ارتجاعي زلزله هاي مختلف حاکي است که با افزايش سختي سازه(کاهش زمان تناوب) از ميزان جابجايي کاسته مي شود اين روند در حوزه غير ارتجاعي نيز برقرار است اگر چه جابجايي سازه تابعي از نسبت مقاومت سازه به مقاومت طلب زلزله است، اما جابجايي سازه سخت عموماً کمتر از سازه انعطاف پذير است. در حوزه ارتجاعي براي کليه ي زلزله ها، افزايش فرکانس با کاهش چشم گير جابجايي همراه است. در قلمرو خميري، تأثير سختي بر جابجايي قدري کاهش مي يابد اما هنوز هم اين روند برقرار است. بطوري که مثلاً نسبت جابجايي سازه اي با ضريب رفتار 5/2و فرکانس 6 به سازه هم مقاومت با فرکانس 15 در زلزله طبس برابر 77/4، در ناغان برابر36/15، در منجيل برابر5/6 و ال سنترو برابر38/1 است. بدين ترتيب مي توان نتيجه گرفت که قاب خمشي در هر دو حوزه ارتجاعي و خميري جابجايي بيشتري نسبت به سيستم هاي لرزه بر سخت دارد. مهمترين راه براي کاهش جابجايي لرزه اي، افزايش سختي بوسيله عناصري مانند بادبندو ديوار برشي و يا استفاده از سيستم هاي سازه اي پيچيده تر در سازه هاي بلند است. در مورد سازه هاي فولادي بطور اخص مي توان نشان داد که بدليل ظرفيت شکل پذيري بسيار بالا، معيارهاي مبتني بر نرمي و تغيير شکل هم از کارايي لازم براي ارزيابي پايداري لرزه اي سازه برخوردار نيستند و جابجايي جانبي بهترين شاخص اندازه گيري و ارزيابي پايداري سازه در زلزله مي باشد. اين نتيجه ي مهم که سازه هاي فولادي معمولاً در زلزله با کمبود ظرفيت شکل پذيري مواجه نمي شوند و محدوديت هاي اعمال شده بيشتر براي رعايت ايمني عناصر معماري در ساختمان و ساير  ملاحظات غير سازه اي است.