این موزه مکعبی شکل قد کوتاه و تنومند یکی از نو آوری های مهم " لوکوربوزیه " است. در اینجا پلانی مارپیچ و همیشه در حال رشد با یک حیاط در کنار خود , طرح مایه اش را از یک صدف دریایی الهام گرفته که امکانات رشدخود را در درون خودش داشته و احجامی هنرمندانه و ماهرانه دارد . این یک الگوی اولیه است که توسط اوبرای یک مرکز هنری پیشنهاد شده است . موزه های توکیو و شاندیگار نیز از الگوی اصلی مشابهی پیروی می کنند.
 
در این موزه تاریخ , هنر ,فرهنگ و معماری احمد آباد ارایه شده است.انتظام سختگیرانه مکعبی , فضایی عمیق و باز که با شبکه ای از ستونهای مدور در طبقه همکف قرار گرفته که بخشی از آن محصور است , نوار کشیده و سنگین بتن نمایان در شکل یک طره منحنی برای کشت گیاهان , و حجم اصلی ساختمان با دیوارهایی از آجر عریان و بدون روکش , با یک بازشوی بزرگ منفرد در تراز کف در تمامی چهار جهت ساختمان , همگی به ایجاد یک بیان معمارانه قوی کمک کرده اند . دیوارهای کشیده و صاف بنا , ستبر و غیر قابل نفوذند و بازشوهای محدودی روی آن ها دیده می شود .
 
بنای اصلی موزه روی یک پیلوتی , شامل شبکه ستون های بتنی به ارتفاع 3.5 متر قرار گرفته و شبکه سازه شامل مربع های 7 * 7 متر است . برای ورود به ساختمان باید از طبقه همکف در زیر موزه داخل شد که دارای ارزشهای معمارانه زیادی است.
 
یک استخر منحنی با کف و دیواره بتنی که با بتن کفسازی پیلوتی , سقف و تیر و ستون ها و نیز باقی اجزای سازه یکدست است , بااشکال قوسی آزاد در این حیاط میانی قرار گرفته که درکنار شیبراهه بتنی مخصوص فضاهای نمایشگاهی , حس جدیدی از یک فضای عمومی تولید می کند . این فضا که آمیخته ای از بخش های سرپوشیده و روباز است و با برداشتن دیواره های محیطی جدا کننده , به محوطه و فضاهای سبز خارج ساختمان مرتبط شده, می تواند به طورجداگانه از باقی بخش های ساختمان برای استفاده عمومی باز بماند و نقش مستقل داشته باشد . دیواره های این پاسیو نیز همانند دیواره های بیرونی دارای بازشوهای محدودی با همان الگو ( یک بازشوی بزرگ از کف تا سقف و نوارهای باریکی از پنجره در زیر سقف ) است . اتاقک اطلاع رسانی به طور جداگانه در همین حیاط قرار دارد.
 
به لحاظ مسایل پایداری و تنظیم شرایط محیطی بنا , این ساختمان طوری طراحی شده که در برابر هوای داغ منطقه از ساکنین محافظت کند و به طورطبیعی شرایط زیستی مطلوبی را در داخل فراهم کند. چندین حوضچه بزرگ گل و گیاه بر روی بام پیش بینی شده که در کنار محوطه سازی های دیگر آن را تبدیل به فضایی قابل استفاده برای ساکنین می کند. این موزه مشابه سایر موزه هایی است که توسط معمار در سایر نقاط جهان طراحی شده و از آن جمله می توان موزه توسعه نا محدود, موزه ملی هنر غربی در توکیو و موزه دولتی " گالری هنر " در شاندیگار را نام برد , که درآن ها پلان بر اساس یک منحنی مارپیچ قرار دارد و به گونه ای طراحی شده تا بتواند درآینده و با ایجاد برنامه ها , شرایط وکاربری های جدید , گسترش پیدا کند.
 
برای فهم زبان معماری لوکوربوزیه در ساده ترین حالت آن , فهم این ساختمان که حکم یک نمونه اولیه را دارد مهم است.این ساختمان تماما وابسته به نور مصنوعی است وقرار بوده که به طور کامل مورد تهویه مطبوع قرار گیرد. بتن نمایانی که برای سازه به کار رفته , آجر برای پرکننده وهمچنین نمای دیوارهای خارجی و سنگی که در کفسازی استفاده شده, می تواند به عنوان سه ماده عمده ونیز تنها مصالح به کار رفته در بنا لحاظ شود که در زمان ساخته شدنش در سال 1957 حسی از ابهت و حیرت را بوجود می آورد.