دانلود,پاورپوینت بررسی معماری بازسازی دانشکده بیزینس دانشگاه ایالتی پورتلند گروه معماری بهنیش آرکیتکتن(Behnisch Architekten),pptx
 
بخشی از مطلب
 
بازسازی دانشکده بیزینس : شرکت معماری آلمانی «بهنیش آرکیتکتن» (Behnisch Architekten) یک ساختمان آکادمیک متعلق به دهه 1970 را در شهر اورگان بازسازی کرده‌است و یک قسمت جدید به آن افزوده که شامل یک آتریوم شیشه‌ای و باکس‌هایی با نمای چوبی است. مرکز «کارل میلر» (Karl Miller) مدرسه بیزینس را در دانشگاه ایالتی پورتلند در خود جای می‌دهد. این ساختمان در محدوده دانشگاه در مرکز پورتلند قرار دارد و با فاصله تنها چند بلوک در غرب رودخانه ویلامت واقع است.
 
 
 
بازسازی دانشکده بیزینس شامل یک ساختمان شش طبقه با قدمت پنج دهه و ایجاد یک توسعه پنج‌طبقه برای آن و همینطور اضافه کردن آتریومی برای اتصال این دو قسمت بود. این پروژه توسط دفتر این شرکت معماری در بوستون طراحی شد و در فرآیند آن با شرکت معماری SRG همکاری شد.
 
 
 
بهنیش آرکیتکتن  در توضیح این پروژه گفت: «مدرسه جدید بیزینس یک بلوک شهری را اشغال می‌کند و در ظاهر دوطبقه به نظر می‌رسد –یکی ساختمان اولیه و نوسازی شده و دیگری حجم جدید و پویایی که به حالت انتقال‌یافته از محور اصلی ساختمان از طریق یک آتریوم شیشه‌ای جالب توجه به حجم اولیه متصل می‌گردد. این فضا بعنوان یک قطب اجتماعی طراحی شده و فضایی رهگذرپسند برای دانشجویان و جامعه بزرگتر دانشگاهی فراهم می‌سازد.»
 
 
 
حجم جدید شامل مکعب‌های روی هم قرارگرفته‌ای است که بدون قاعده مشخصی و با تناسبات مشخصی نسبت به یکدیگر سازمان یافته‌اند. در هر دو نمای غربی و شرقی، طبقه چهارم به سمت بیرون کنسول شده و سقفی را بر پیش‌فضاهای ورودی در طبقه همکف ایجاد می‌کند. سازه این احجام بزرگ توسط ستون‌هایی بلند و باریک نگهداری می‌شود.
 
بکارگیری متریال چوب در نمای این احجام اشاره به جنگل‌های موجود در منطقه شمال غربی پاسیفیک دارد. دیوارهای خارجی با چوب سدر زرد آلاسکان به همراه سطوح بزرگ شیشه‌ای پوشانده شده که نور خورشید را به داخل هدایت می‌کنند.
 
وجود سطوح شیشه‌ای به میزان کافی در دیواره طبقه همکف، ارتباط این ساختمان را با مجموعه شهری و پیاده تقویت می‌کند. بخش جدید با زیربنای 4181 مترمربع شامل کلاس‌های درس د سالن‌های کنفرانس است.
 
 
 
ساختمان اولیه که توسط «یوست گراب هال» (Yost Grube Hall) طراحی شده در سال 1979 افتتاح شد و در سال 1989 توسعه پیدا کرد تا به زیربنای 9290 مترمربع دست یابد. قسمت اولیه این ساختمان دارای سطوح فلزی و پنجره‌های نواری بوده، در حالی که بخش دوم دارای نمای آجری بوده‌است.
 
در بازسازی اخیر، کل نما و تمام اجزای فضای داخلی ساختمان اولیه تغییر کرد. فضای داخلی به گونه‌ای تغییر کرد که گشوده‌تر باشد و نور طبیعی بیشتری به فضا نفوذ کند. در خارج، دیوارها با نوارهای افقی فولادی و آلومینیومی پوشانده شدند تا ظاهری متمایز به ساختمان ببخشند.
 
 
 
یک آتریوم با دیوار مورب شیشه‌ای برای ایجاد ارتباط میان ساختمان قدیمی و بخش جدید طراحی شد. پل‌ها و پیاده‌راه‌های ارتباطی در این فضای خالی قرار دارند و حس و حالی پویا پدید می‌اورند. این فضا با دیوارها، سقف و ستون‌های رنگی روشن سرزنده‌تر شده‌است.
 
در مرکز آتریوم، یک راه‌پله بزرگ نه تنها مسیر دسترسی عمودی است بلکه می‌تواند فضایی برای نشستن، مطالعه و مشاهده ارائه‌های دانش‌جویان باشد.
 
 
 
تیم طراحی گفت: «فضاهای یادگیری این ساختمان که منعطف، دانشجومحور و غیررسمی هستند در سرتاسر این ساختمان پخش شده‌اند تا در نقش نقاطی بای تعامل اجتماعی باشند و کیفیت فضا را از حد یک راهروی عبوری بالاتر ببرند.»
 
مرکز کارل میلر دارای شماری از اجزاء و ویژگی‌های طراحی پایدار است، از جمله چوبی که از درختان بومی تهیه شده، بام سبز، مصالح کم آلوده‌کننده، سنسورهای نور روز، و سیستم خنک‌کننده غیرفعال در دو حجم جدید. این پروژه گواهینامه پلاتینوم ال ای دی، یعنی سطح بالاترین گواهینامه را در این زمینه از انجمن ساختمان‌های سبز ایالات متحده آمریکا دریافت کرده‌است.
 
 
 
تیم طراحی افزود: «این قطب جدید اجتماعی نیز اعتبار دانشگاه ایالتی پرتلند بابت تخصیصش به پایداری اجتماعی، اقتصادی و محیطی را یدک می‌کشد.»