پاورپوینت بررسی معماری معبد آب اثر تادائو آندو

بخشی از مطلب

سالن این معبد، درداخل زمین، زیر یک استخر بیضی شکل بزرگ پر از نیلوفرهای آبی قرار دارد . راه ورود به سالن پلکانی است ازروی سطح آب شروع میشود وبه نظرمیرسد که بازدید کننده گان را به زیرآ ب می کشد . فضای داخلی سالن و ستونها، به رنگ قرمزاست . این رنگ در پایان روز هنگامی که تابش قرمز رنگ غروب، فضا را کار می کنند و سایه های بلند ستونها را به درون حجم زیرزمینی می اندازد به رنگ قرمز پررنگ درمی آید. 
معبد آب اثر معمار مینیمال ژاپنی تادوئو آندو(نوعی مکتب هنری است که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان و روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته‌است).فضایی شگفت انگیز و آرام بخش در دل جزیره آواجی ایجاد کرده‌است و در ذهن هر بیینده‌ای سکون و سکوت را متجلی می‌کند
تادائو آندو در ۱۳ اکتبر ۱۹۴۱ میلادی در اوزاکای ژاپن دیده به جهان گشود، در سالهای ۶۹-۱۹۶۲ میلادی تعالیم خود آموخته و غیر آکادمیک خود را به عنوان یک معمار با سفرهای آموزشی به اروپا، آمریکا و آفریقا و مطالعه بر روی خانه‌های فرانک لویدرایت و کارهای مدرنیسم قدیمی (کلاسیک) تکمیل کرد. افزایش کمی آثار او در سطح معماری‌های مسکونی، کلیساها، موزه‌ها و مجتمع‌های تجاری بزرگ، و … با تکیه‌ای مداوم و تقریباً انحصاری بر ساختارهای بتن مسلح بزرگ و نمایان است که عظمت را در معماری او فزونی می‌بخشد.
تادائو آندو واسطه‌ای میان شرق و غرب است، و بتن را  با اینکه از مواد جدایی ناپذیر جنبش مدرن اروپاست. درآثار آندو جهت نشان دادن زیبایی شناسی شرقی نیز به کار می‌برد. اولین تمرین معماریش را در سال ۶۹ میلادی در اوزاکا آغاز کرد و تاکنون بیش از صد و پنجاه پروژه معماری را طراحی کرده است که ۸ اثر برترش که اهداف و تفکرات او را به خوبی جلوه گر می‌سازند را نام می‌بریم:
ویژگی‌های شاخص معماری آندو، نظم، مردم و احساسات انسانی است. او از با نفوذ ترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب می‌شود. توجه عمده وی بر تفلیق فرم های مدرن با مفاهیم و شیوه‌های سنتی ژاپن استوار است. به بیان دقیق‌تر، هدف او تغییر معنای طبیعت از گذرگاه معماری است.
مصالح معماری تادائو آندو، بتن خام، خورشید، آسمان، سایه و آب است یا به عبارت بهتر، فضا. تأکید او بر این نکته است که استفاده کنندگان از بنا باید طبیعت را تجربه و احساس کنند و اینها همه ریشه در سنت منطقه‌ای زیستگاه او ـکانزایی ـ دارد. عناصر اصلی و متناقص معماری آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انسانی. او در معماری خود، به گونه ای متضاد آنها را با هم ارتباط می‌دهد و میان آنها تفاهمی ایجاد می‌کند: فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبیعت در برابر هندسه. آندو از جذابیت فرم صرفنظر کرده و بر جذابیت فضا تأکید می‌ورزد. او اعتقاد دارد که فرم، از تأثیر فضایی می‌کاهد و در نتیجه، جذابیت معماری را محدود می‌کند. به اعتقاد او، ارجحیت دادن به فرم به معنای ارجحیت دادن به حس بینایی در میان پنج حس و عدم توجه به عمق فضایی است. در نتیجه او در پی نفی فرم به مفهوم به کارگیری فرمهای ساده و انکار ساده و انکار فرم‌های پیچیده است. 
 در امتداد جاده ساحلِ شمالی جزیره که در حال عبوری، با باریکه راهی از جاده اصلی منشعب می‌شود و راه، تو را به سمت کوه هدایت می‌نماید. در سکوت و خلوت دامنه کوه، تابلویی مسیر معبد آب را به تو می‌نماید. وارد حریم معبد که می‌شوی، در میان دالانی بتنی قرار می‌گیری. راهروی ایجاد شده از دو "دیواره بتنی" که نمادی از کارهای آندو است، تو را به این فکر می‌اندازد که "معبد" و "سکوت" و "بتن" ؟ اینها که خیلی با هم هم‌نوایی و هم خوانی ندارد.
«معبد آب» کاری است که آندو در گوشه‌ای از جزیره آواجی نقش اندازی نموده و تجلی تمام عیار خلاقیت است در کار آفرینش فضاهایی که قرار است «مختصات فضاهای مشابهش را داشته باشد اما برای خود و در نوع خود نیز جدید و خاص باشد». آواجی جزیره کوچکی است در کناره ساحل شرقی بخش مرکزی ژاپن. این جزیره مابین جزیره اصلی ژاپن (هُن شو) و جزیره چهارم ژاپن (شیکوکو) قرار گرفته و واسطه‌ای شده تا با کمک دو دهانه پل عظیم، این دو پاره بزرگ سرزمین به یکدیگر دوخته شوند.
.و......