پاورپوینت بررسی آثار و بیوگرافی فرانک گهری
 
فرانک ا. گری
     فرانگ ا. گری در 28 فوریه 1929، در تورنتوی کانادا متولد شد. نام مذهبی اش ابراهیم بود.بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم کــــانادا را ترک و با خانواده اش در لس آنجلس اقامت گزید، آن هم نه در یک خانه ویلایی در حومه سرسبز شهر، که در مرکز شهری با تراکم جمعیت بالا و خطرناک.
     در کالیفرنیا، نام خانوادگی اش را از گلدبرگ تغییر داد و تا اندازه ای با محیط سینمایی درخشان هالیوود آشنا شد. در سال 1952 در سن 23 سالگی با خانم آنیتا سنایدر ازدواج کرد و وی با فروتنی به کمک گری شتافت. او در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ثبت نام کرد. در ابتدا هنر را انتخاب و سپس با تغییر رشته تحصیلی در سال 1954، در معماری فارغ التحصیل شد.
کمی بعد حین خدمت سربازی در جورجیا پروژه هایی را مطابق الگوی رایت طراحی کرد و آثار کوچکی را با استفاده از باقی مانده ابزار ساده ای که طی دوران نوجوانی اش در مصالح فروشی پدربزرگ می فروخته به مرحله اجرا درآورد
او کار با ویکتور گروئن را آزمود. گروئن به او پیشنهاد داد که پس از دوران سربازی معماران دهه پنجاه را در زمینه شهرسازی مورد مطالعه و بررسی عمیق قرار دهد. گری در 27 سالگی در دانشکده هاروارد ثبت نام کرد. در سال 1958 به دفتر گروئن بازگشت و دو سال به کار خود ادامه داد و بعد از گذر از حالت سکون به همراه خانواده به پاریس نقل مکان کرد. 
     برای یک سال نزد معمار آندره رموند کار کرد. مدتی را درس سفر گذراند و با دو اثر آخر لوکوربوزیه آشنا شد (لاتورث و مخصوصاً رون شام). 
     بازگشت او به لس آنجلس تحولی مهم به شمار آمد. در سال 1962 یک دفتر معماری به نام خودش باز کرد. گهر ی منتقد سخت ناهنجاری های شهر بود. نگاه نقد گونه او به شهرهای آمریکا باعث شده که به نظر آید آثارش ناتمام هستند یا در حال رشد به سوی یک کمال شکلی.
     وی معمار پر جنجال اواخر قرن است.
یکی از کارهای نخستین او خانه اش در سانتامونیکا بود که درباره آن چنین می گوید: آنچه سعی کردم در طراحی خانه ام انجام دهم پذیرفتن این مطلب بود که اگر بتوانم کاری را یک مرتبه انجام دهم آیا می توانم آن را ده مرتبه انجام دهم، آیا من می توانم تجربه را در یک خانه که متفاوت است انجام دهم؟ سعی کردم تجربیات متفاوتی را بیازمایم به گونه ای که وقتی شما وارد خانه می شوید نفهمید کدام قسمت جدید است و کدام قسمت قدیمی، و اگر لکه ای روی دیوار کندید نتوانید تشخیص دهید که آیا عمدی بوده یا نه. از آن جایی که آن خانه من است می توانم با آن بازی کنم، لذا سعی کردم که همه این تجربه ها در آن انجام دهم. در هر بخش از ساختمان سعی کردم معمار دیگری باشم و زبان جدیدی به کار گیرم. البته وقتی که ساختمان به اتمام رسید همه یک زبان داشتند و من چیزهای زیادی از خانه آموخته بودم. 
     درکارهای اولیه گری می توان تاثیراتی از معماران سویس و فرانسه به خصوص لوکوربوزیه مشاهده کرد. این تاثیرات را تا سال 1972 می توان در کارهای گری مانند استفاده از فرمهای هندسی ساده مشاهده کرد. 
به طور کلی در کارهای گری نوعی تندیس گرایی را می توان مشاهده کرد چه در توسعه خانه همسرش 1978 تا موفق ترین کارش در سبک فولدینگ که موزه هنرهای معاصر بیلبائو است. 
 
او معتقد است:
     من آثار هنرمندان را نگاه می کنم و هنر را به مثابه وسیله ای برای الهام خود می پندارم و سعی      می کنم تحت تاثیر هیچ فرهنگی نباشد. در هر کارم روشهای جدید را جستجو می کنم. برای من قانون و قاعده محدود کننده وجود ندارد و اصولاً مرزی بین درست و نادرست نمی دانم.
     گری از پیشگامان عرصه معماری فولدینگ می باشد. ما به ازای علمی زبان معماری فولد، نظریات بحران و تداوم است.
بحران یا فروپاشی در تبدیل سریع از حالتی به حالت دیگر، مانند آب به یخ یا بخار، تجلی می کند. بحران یا به دو پاره شدن می انجامد یا به پیچیده شدن، در هم فرو رفتن و در هم تنیدن که مضمون معماری فولد است. 
در این معماری که گویی در حال فروریختن و کج شدن است، ترتیب پلان، نما و مقطع با هم اشکال ابهام آمیزی همانند کریستالها می آفرینند. 
     
این بازی را گری با در هم ریختن زبانهای مختلف معماری و ترکیب آنها آغاز کرده است. در بنای موزه ویترای او در وایمار آلمان، که در کارهای آیزنمن تاثیر گذاشت، اجزای معماری مکعبهای در تنیده و دفرمه و کج و کوژند.
از همین رو بعضی معماری او را جانورگونه یا کرم گونه نامیده اند. در کل می توان گفت معماری گری یک معماری شخصی و غیر تقلیدی است و بدون برنامه خاص و یک نوع عدم قطعیت در اکثر پروژه های گری دیده می شود.
همچنین او دارای 12 دکترای افتخاری از دانشگاه های مختلف می باشد که بدین شرحند: 
گری در کنار کار حرفه ای تا سال 1998 در دانشگاه نیز تدریس می کرد: 
پس از اینکه جایزه پریتزکر به فرانک گری تعلق گرفت، آدا لوئیز درباره اش نوشت:
     ریسک می کند، روی بند راه می رود و مرز محدودیت ها می شکند. بناهای او روشنایی اند و طرحهای زنده نشانگر این مهم که چگونه چیزی که ظاهراً کم اهمیت است می تواند به بکارگیری خلاقیت شکلی نو و بی نظیر بیابد. او هنر معماری را به صورتی به کار برد که در عین زیبایی قابلیت استفاده داشته باشد. او معماری را در بی زمان ترین معنایش و با شیوه مخصوص به خود به کار می گیرد. او می رود به قلب هنر زمان با برداشت ها و فناوری عصر حاضر و بینشهایی که عمیقاً بیانگر عصر حاضر است. 
,.....