موضوع تاسیس موزه های صلح ایده نسبتا نوینی در جهان به شمار می آیند. در حالی که در طول چند قرن اخیر از طریق یادمان ها٬ ادبیات٬ هنر و موزه های جنگ به طرز باشکوهی به مقوله «جنگ» پرداخته شده است. در مقابل این روایت های تقریبا یک طرفه٬ این ایده مطرح شد که جزئیات جنگ ، سبعیت٬ هزینه های انسانی گزاف مربوط به جنگ و تمامیت جنگ که چیزی فراتر از شکوه و شجاعت است در فضای سازمان یافته یک موزه به طور کامل ثبت شود.
 
اندیشه تأسیس موزه صلح تهران در ملاقات اعضای انجمن حمایت از قربانیان سلاح های شیمیایی در تهران با مسئول هماهنگی شبکه جهانی موزه های صلح در سال 1384 شکل گرفت. این گفتگو و همچنین دیدار اعضای این انجمن از هیروشیما در همان سال تمایل به شکل گیری یک موزه صلح در تهران را تقویت کرد.بنیان گزاران موزه صلح تهران نیز از این تجربیات جهانی الهام گرفتند و به این فکر افتادند که رنج های مشابهی که ایران در اثر قربانی شدن توسط سلاح های شیمیایی متحمل شد ه است به همین ترتیب می تواند انگیزه ای شود برای نشان دادن پیامد های ناگوار حاصل از جنگ و خشونت و ترویج فرهنگ صلح و دوستی بین افراد جامعه ونیز بین ملت ها. علاوه بر این٬ فرهنگ غنی ایرانی و دینی نیز منبع بیکرانی از اندیشه ها و تعالیم مربوط به پرهیز از جنگ افروزی و خشونت ورزی و ترویج صلح و دوستی می باشد.