بخشی از مطلب
ورودی موزه هنر مدرن زیر پوسته ی سنگینی از جنس گرانیت و شیشه در میدتون مِنهَتَن گنجانده شده است . پلان های منظم و تمیز است که الحاقیه طراحی یوشیو تانیگاچی راـ در سال 2004 در میان ردیف پوسته های طراحی MoMAـ شاخص می کند و همچنین آن ها را درغالب پیشینه فرمش نگاه می دارد . الحاقیه تانیگاچی کنار برج مسکونی طراحی کسار پِلی و شرکا در سال 1984 و ساختمان اصلی طراحی فیلیپ گودوین و ادوارد دورِل اِستُن در سال 1939 و الحاقیه فیلیپ جانسون در سال 1964 قرار دارد . تانیگاچی در سال 1997 به منظور گسترش فضای موزه و ترکیب عناصر متفاوتش دعوت به همکاری شد . راه حل زیبا و مینیمال او، پوسته ای معاصر برای () ارائه کرد که با زمینه های مدرنیست ساختمان هم تطابق کامل دارد .
 
برای یکپارچه کردن فرم ساخته شده موزه، تانیگاچی همان مرزهای جداشده ی ساختمان قدیمی را تصحیح کرد که دیگر محدوده ها را منحل می کردند . ساختمان اصلی سبک بین الملل در سال 1939 متشکل از پوسته مرمری و سایبان پیانو مانندش مرمت شده بود . باغ مجسمه سازی فیلیپ جانسون متعلق به سال 1953 وسیع و احیا شده بود . تانیگاچو این باغ را در غالب هسته موزه دیده بود که چشم اندازهایی را هم از ساختمان های اطراف فراهم می کرد . دو حجم با ارتفاعی یکسان انتهای شرقی و غربی باغ را قاب می کردند و به ترتیب ساختمان آموزشی، تحقیقاتی و گالری اصلی مجموعه را در خود جای می دهد در جهت شمال، ستون های باریک و شیشه های سفید مشابهی، اولین سطح از طبقات هفت گانه ی برج مسکونی طراحی پِلی را جا به جا می کند . با قرارگیری باغ مجسمه سازی در درون ساختمان است که زبان سازگار این ساختمان اجازه می دهد تا بازدیدکنندگان مجموعه را در غالب کلیتی واحد و یکپارچه درک کنند . در امتداد خیابان پنجاه و چهارم، این حجم های قرینه با گرانیت سیاه، شیشه خاکستری تیره و الومینیوم پوشیه شده است که ساختمان را از میانه طول سایت آغاز کرده است .
 
تانیگاچی این تصحیح مرزها را با دقت بسیار سخت گیرانه در دیتیل ها به منظور خلق زیباییی مینیمال فراهم کرد . پنل های نما . خارجی با کمترین خطای ممکن نصب شدند تا درزهای خارجی کمتری ،به منظور ساخت پوسته ای پیوسته، داشته باشند . قاب های بزرگ شیشه در سطح زیرین ایوان های عمیق ساختمان و در مجاورت موزه مجسمه سازی آویخته شده اند . برای اطمینان از این که شیشه در هنگامی که موزه مملو از بازدیدکنندگان می شود، نمی شکند، جداره این سطح از سازه طبقات مجزا است . فولاد جرز دار پیش از آلومینیوم استاندارد انتخاب شد تا پروفیلی نازک تر با قدرت کافی را برای مجموعه در نظر گیرد .
 
چاره سازی تانیگاچی در میانه ی هرج و مرج های شهر و محیط پیراومنی برای تماشای آثار هنری قرار می گیرد . این موزه مدل کوچکی از مَنهَتَن را به همراه ساختمان هایی با ویژگی های متفاوت، پیرامون یک باغ مرکزی ارائه می کند . لابی اصلی از ورودی واقع در خیابان 53 تا باغ مجسمه سازی در طول خیابان 54 ادامه می یابد و در حقیقت گذاری متخلخل را میان فضای درونی مجموعه و بافت شهری اطراف خلق می کند . زمانی که در میان گالری ها حرکت می کنیم، بازدید کنندگان با چشم اندازهای غیر منتظره ای از خیابان ها و خط آسمان نیویورگ مواجه می شوند . اگرچه این گالری های مکعب مستطیل شکل و کلاسیکِ سفید رنگ،مشابه دیگر موزه های معاصر هستند ، تانیگاچی این سیستم چشم اندازها را به منظور اشکار کردن بافت بی همتای MoMAجای داده است .
 
موزه اصلی خوانشی مستقیم از هنر مدرن را با محدود کردن هر گالری به تنها یک ورودی تعیین می کند . مدیران و معمارانMoMAموافق بودند که گسترش مجموعه باید کشف فضاهای همزمان و وابسته به هم را تقویت کند و ایده چشم اندازی منفرد از یک خط دید به اطراف را رد کردند . گالری های جدید می توانند در هر سطحی از طریق مجموعه ای از پله برقی ها و پله های کمکی، قابل دسترسباشند و این امکان با دست یابی نزدیک تر به هنر معاصردر سطح همکف و آثار قدیمی تر در سطوح بالاتر فراهم می شود . فضای بزرگ با روشنایی آسمانش (نورگیرهای سقفی) برای نمایشگاه های موقتی در آخرین طبقه طراحی شده است . این گالری هامرزهای مشخصی ندارند و هرکدام چندین نقطه ورودی را برای گالری های مجاور خود فراهم می کنند . گالری های معاصر با 21 فوت ارتفاع، عرض 200 فوتی مجموعه را در جهت جای دادن فرم های غیر قابل پیش بینی هنر معاصر پوشش می دهد . این فضا خالی از ستون است و با ساخت آرماتوری در بالای هشت طبقه مجموعه طراحی شده است که طبقات پایین تر را نیز حمایت می کند .
 
هنگامی که بازدیدکنندگان در میان لابی مجموعه به سمت باغ مجسمه سازی حرکت می کنند، آن ها از زیر آتریومی با 110 فوت ارتفاع عبور می کنند . روزنه های گالری ها و راه پله ها به بازدیدکنندگان فرصت دست یابی به درون فضای بلندش را می دهد که در قالب روزنه مستطیل شکل سفیدی نمایان می شود . زمانی که بازدید کنندگان از میان گالری های اطرافش حرکت می کنند، این شکل از قرارگیری پنجره ها به آتریوم، سنگینی ظریفی اعطا می کند . این فضا در دیگرطبقات با پل های هدایت کننده ای به سمت مجموعه پله برقی ها برخورد می کند و بازدیدکنندگان درون مجموعه گالری ها هدایت می شوند . پلان هایی برای گسترش غرب همان ساختمان به اطلاع عموم رسیده است که در ارتباط مستقیم با موزه هنر فولک آمریکا است . این مجموعه قرار است شامل برجی 1050 فوتی طراحی آتلیه جین ناول باشد که فضای گالری اضافه ای را برای موزه در خود می گنجاند . MoMAبا مقابله ای جدی دنیای معماری و طراحی روبه رو شد به این دلیل که قصد داشت موزه هنر فولک آمریکا را با حلقه ای ارتباط دهنده به این سایت گسترش یافته جابه جا کند . MoMAبعد از این مخالفت ها، گروه معماری دیلر ایکُفیدو + رِنفرو را برای طراحی این فضای ارتباط دهنده به خدمت گرفت و معماران آن زمان، با در نظر گرفتن امکانی برای ادغام با ساختمان موجود موزه هنر فولک آمریکا موافقت کردند .