پاورپوینت بررسی معماری سالن اپرای کاردیف 
 
بخشی از مطلب
طراحی اپرا در خلیج کاردیف بود که در سالهای اخیر ارتقا یافته است و جاذبه های گردشگری جدید پایتخت ویلز است.
مفهوم
 
هدف از طرح پیشنهادی، دستیابی به یکپارچگی پارادایم های خصوصی طراحی شهری، فضای یادبود است. این پروژه طول می کشد تا جرم پیوسته ساختمان به راه بی نهایت مربع می رسد به همان شیوه که طرح طراحی شده است.
 
 ساخت پروژه خانه اپرای کاردیف که توسط زاها حدید دنبال می‌شد، باعث ایجاد بحث و جدل‌های زیادی گردید. انتقاد بریتانیا از طرح اولیه خانه اپرای کاردیف بسیار تند و تیز بود؛ چراکه به اعتقاد دولت‌مردان بریتانیایی، هر چند این طرح، کپی خوبی از طراحی ساختارشکنانه یک دانشجوی نقاشی بود اما به کارگیری آن به عنوان طرحی برای یک ساختمان، بسیار غیر واقعی و انتزاعی می‌نمود.
طرح ترسیم شده کاردیف، یک طرح دو بعدی بود و پیش‌بینی می‌شد که به صورت انتزاعی باقی مانده و هرگز به مرحله ساخت نرسد. با اینکه پروژه خانه اپرا کاردیف توانست در رقابت‌های بین‌المللی برنده شود و مقام اول را کسب نماید و براوردها نیز نشان می‌داد که ساختمان این سازه تا سال ۱۹۹۶ میلادی تکمیل میگردد لکن این طرح هرگز عملیاتی نشد و زمین تخصیص یافته بدان نیز برای ساخت استادیوم راگبی مورد استفاده قرار گرفت.
هدف طرح اپرای کاردیف، ایجاد یکپارچگی در پارادیوم‌های خصوصی معمولی طراحی شهری و ایجاد فضایی مبتنی بر معماری هنرمندانه بود. در این سازه، حجم ممتد ساختمان، درست همان‌طور که در طرح ترسیم شده بود، در مسیر خود به میدان بیضی شکلی راه می‌یافت و در عین حال، چشم‌انداز بی‌نظیر و فوق‎العاده‌ای را رو به سوی لنگرگاه ترسیم می‌نمود. لذا دوگانگی موجود در بین طرح کلی فضای خارجی سیب شکل این سازه و حفظ انزوای درونی توسط بخش داخلی آن، در تسلسل و استمرار بین این دو نوع فضا شکسته می‌شد و رنگ می‌باخت.
طرح ساختمان اپرای کاردیف باید در سه مرحله کاربردی، تحقق می‌یافت؛ ارتفاع محیط دورتادور، بازشدن این محیط پیرامونی به سوی لنگرگاه متمایل به یک گوشه، بیان حجم کلی ساختمان به عنوان سالن کنفرانس اصلی که در تراز با خطوط اصلی سایت، پابرجا قرار گرفته و در نهایت ادامه فضای عمومی شهر از طریق گسترش مرزهای موجود در سراشیبی  ظریف مجموعه که طبقه جدیدی را در بالای سرسرای اصلی به وجود می‌آورد.
لذا ساختمان سالن اپرای کاردیف، بر این اساس، فضای کافی را برای انجام کارهای بزرگ فراهم می‌نمود و در عین حال، چشم‌انداز گسترده‌ای را نیز به سوی خلیج و فرودگاه هلیکوپترها ارائه می‌داد. طرح کانسپت این ساختمان، مبتنی بر بیان معمارانه سلسله مراتب فضاهای به خدمت گرفته شده و بخش‌های به کار رفته در سالن کنفرانس و سایر قسمت‌های تجسم شده و نواحی عمومی و نیمه عمومی بود که همانند روبانی از سنگ‌های قیمتی نمایان می‌شدند و سازگاری منطقی را با کل ساختمان ایجاد می‌کردند.
نوار enrolada، محدوده پیرامونی اطراف ساختمان بود که قرار بود همانند گردنبندی دورتادور گریبان این سازه را احاطه کند. این نوار باید با سنگهای تزئینی که برای تلفیق فضای عمومی، بر محور خود می‌چرخیدند، زینت داده می‌شد. این نوار پیرامونی از قسمت مرکزی قابل دستیابی بود در حالی‌که در محدوده پشتی ساختمان به خدمت گرفته می‌شد و علاوه بر این، از حیاط عمومی مرکزی و همچنین از طریق بخش‌های سرسرای واقع در قسمت پایینی طبقه بالایی که تالار کنفرانس و استدیوهای تست اصلی در آن قرار داشتند در دسترس بود. در این طبقه(طبقه بالایی) دو ورودی اصلی وجود داشت: یک میدان ورودی اصلی بیضی شکل برای عابرین پیاده و یک مدخل عمومی که توسط تفکیک خیابان پیرهد ساخته می‌شد.و....