فهرست مطالب
مناسب ترين طبقه بندي موزه ها بر اساس مجموعه موزه مي باشد.
موزه هاي عمومي، مرکزي و يا ملي و منطقه اي به موزه هايي اطلاق مي شود که داراي چند نوع مجموعه هستند و زمينه فعاليت ٱنها گوناگون مي باشد. اين مجموعه ها معمولاً با يک يا دو مجموعه خاص شروع به کار کرده و سپس به سطح موزه هاي ملي گسترش يافته‌اند. اين موزه‌ها در شهر هايي که بيش از يک موزه وجود ندارد، بيشترين خدمات لازم را براي شهروندان انجام مي دهند.
موزه منطقه اي بنا بر تعريف کميته ملي ايکوم موزه‌اي مي باشد که فعاليت فرهنگي آن در منطقه‌اي نسبتاً وسيع است که يک واحد طبيعي، فرهنگي و اقتصادي را تشکيل دهد.
چنانچه منطقه‌اي را که موزه در بر مي گيرد منطقه اي باستاني باشد آثار يافت شده در طي کاوشهاي باستان شناسي بخش مهمي از موزه را تشکيل مي دهد .
موزه در سه گروه اصلي قرار مي گيرد:
الف: تاريخ              ب: هنر           ج:علوم               د: اختصاصي
 موزه‌هاي تاريخي:
با در نظر گرفتن اينکه در تعريف جديد تاريخ، روند تکامل يک منطقه، يک کشور و يا يک استان طي يک دوران محدوده يا در دورنماي قرن هاي متمادي مورد نظر است، تعريف تمامي جنبه هاي تکامل يک جامعه يا منطقه چون تکامل اقتصادي، اجتماعي، آرماني (ايدئولوژيک) و قومي مورد نظر مي باشد و ديدگاه هاي تاشي از وقايع تاريخي محض فقط در حد معقول در آن دورنما منظور مي گردد.
بر اين اساس موزه هاي تاريخي وسيعترين گروه موزه‌ها را تشکيل مي دهندو داراي زير مجموعه هاي متعددي از قبيل موارد زير مي باشد:
1)    موزه‌هاي باستان شناسي
2)    موزه‌هاي اماکن شناسي
3)    موزه‌هاي انسان شناسي (مردم شناسي)
4)    خانه هاي تاريخي
5)    تاريخچه علوم مختلف
موزه‌هاي هنري:              
به موزه‌هاي اطلاق مي شود که مجموعه‌هايش صرفاً به عناصر ارزش هاي فرهنگي پديد آمده و ارائه شده‌اند، مثل موزه‌هاي نقاشي، مجسمه سازي، هنرهاي تزئيني، هنرهاي کاربردي و صنعتي و حتي مي توان موزه‌هايي از قبيل آثار عتيقه فرهنگ مردم (فولکلور)، صنايع دستي را در همين زمره شمرد.
موزه‌هاي علمي:
موزه‌هاي علوم طبيعي
موزه‌هاي فيزيکي (کاربردي)
موزه هاي اختصاصي:
همانگونه که قبلاً اشاره شد، برخي محققين موزه‌هاي اختصاصي را چهارمين نوع موزه برشمرده‌اند و بعضي نيز اين گونه موزه‌ها را مستقل از انواع پيش ندانسته‌اند؛ اين قبيل موزه‌ها را به دو بخش عمده تقسيم مي کنند:
1)    موزه‌هاي اختصاصي در هواي آزاد
2)    موزه‌هاي اختصاصي منطقه‌ اي
موزه‌هايي که در يک يک بناي مشخص و مختص نمايش و بلکه در محدوده يک فضاي باز استقرار مي يابند و تمام اشياء آنها در هواي آزاد به معرض نمايش درمي‌آيد موزه‌هاي در فضاي آزاد نام دارد.
به عنوان مثال مي توان به موزه‌هاي مردم شناسي اسکانسن در استکهلم و موزه ملي تبامه، موزه ماقبل تاريخ دانمارک و ... اشاره کرد.
اين گونه موزه‌ها به همه رشته‌هاي علوم متکي بوده ليکن از حيث موزه‌شناسي مسائل خاصي را در بردارند. در اين موزه ها اگر چه مديريت، خدمات و مخازن در ساختمان‌هاي وسيعي مستقر هستند، از نظر حفاظت و نگهداري اشياء در جريان ديدار بازديد کنندگان رعايت مسائل امنيتي ويژه‌اي تلزامي است.
اين موزه‌ها به سبب حالت پارک مانندشان بسيار جذاب و روح‌بخش بوده و بيشتر ديدارکنندگان، ٱن‌ها را ارزنده تر از موزه‌هاي سنتي بسته مي يابند.
موزه‌هاي تخصصي منطقه‌اي يا محلي به معرفي تمام جنبه‌هاي طبيعي، تاريخي و هنري يک استان و يا يک شهرستان مي پردازند. از اين رو نخستين مسئوليت موزه ‌هاي اختصاصي منطقه ‌اي ارائه بازتابي از وحدت فرهنگي ‌‌آن جامعه و ارزش بخشيدن به سنن و روح اخلاق آن است.
محدوديت اين‌گونه موزه‌ها در اين است که چون يک شخص يا يک انجمن محلي باني آنهاست، معمولاً عقيده خود را بر آن تحميل مي کنند و به همين سبب ممکن است با نيازهاي روز همخواني نداشته باشد.
اگر کار خلاقيت هنري را به عنوان يک نياز طبيعي بشر به شمار آوريم، نقش موزه به عنوان محل گردآوري و عرضه اين خلاقيت‌ها روشن‌تر مي شود. در عصر حاضر موزه‌ها فراتر از گردآوري آثار هنري، تعيين هويت، نگهداري و عرضه آثار شکل پسنديده نهاده‌اند. در گذشته، موزه عبارت بود از يک پرستشگاه، يک خزانه آثار و اشياء، ولي اکنون بايد پاسخگوي نيازهاي متضاد باشد، آموزش بدهد، تفريح فراهم سازد و در گسترش دانش عمل کند. امروز با برپائي کلاس‌هاي آموزشي (براي کودکان و بزرگسالان) جلسات بحث و گفتگو، نمايشگاه‌ها، نمايش فيلم و ... در بيشتر موزه‌ها، خاصيت دعوت‌کنندگي اين فضا بيشتر شده و بيشتر نقش فرهنگي موزه‌ها بازشناخته خواهد شد .
و......