پاورپوینت تحلیل و بررسی مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال اثر زاها حدید
بخشی از مطلب
پاورپوینت موزه هنرهای معاصر روزنتال
بخشی از مطلب
موزه هنرهای معاصر روزنتال اثر ماندگار زاها حدید یکی از مهم ترین طرح هایی است که می توان آن را با دیدگاه و مفاهیم بیان شده ی رم کلهاس همسو دانست. این بنا به سال ۲۰۰۳ در سین سیناتی افتتاح گردید.
پس از افتتاح موزه هنر سینسیناتی در سال ۱۸۸۰ میلادی، مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال (ACC) اولین موزه‌ای به شمار می‌رود که در سینسیناتی ساخته و افتتاح گردیده است. برای ساخت این سازه فوق‌العاده، یک رقابت بین‌المللی برگزار گردید و در مجموع ۹۷ شرکت در آن شرکت کردند. برنده این پروژه،  معمار نام آشنای عراقی-انگلیسی، زاها حدید، بود که به همراه معمار موزه گوگنهایم برلین، دنیل لیبسکیند، و برنارد چومی به مرحله فینال رسید. این اولین ساختمانی است که توسط زاها حدید در آمریکا طراحی شده است.
طرح ساخت مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال، مبتنی بر ساخت سازه‌ای مرتبط با موزه هنر سینسیناتی  بود که ارزش‌های بنیادین شهر را بدان بازگرداند و روح سرزندگی را در این دو ساختمان ایجاد نماید. این مرکز به جایگاهی برای ارتقای هنرهای نگارگری، مجسمه سازی، عکاسی، معماری و رسانه های جدید اختصاص داده شده ، اما هرگز از یک مجموعه دائمی تشکیل نشده است. علاوه بر توسعه قابل ملاحظه فضای موجود در موزه، ساختمان جدید برای سازماندهی بسیاری از فعالیت ها مخصوصا فعالیت‌های آموزش و تعاملی، حتی برای کودکان به کار گرفته می‌شود.
کانسپت:
مفهوم به کار گرفته شده در طراحی مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال که در مرکز شهر سینسیناتی و در تقاطع خیابان ولنات و خیابان ششم قرار دارد، کنتراست بین افراط و تفریط، پیکر بیرونی سنگین و مستحکم و فضاهای داخلی دلباز است. مفهوم “فرش شهری” یکی دیگر از مفاهیم اصلی به کار گرفته شده در طراحی مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال محسوب می‌شود که بیانگر تداوم کسب و کار بین خیابان‌های شهر و ساختمان است. به طوری که سطح خیابان وارد ساختمان شده و برای حرکت به سوی بالا، پیچ و تاب می‌خورد که تبلوری از ایده ساخت فضای شهری عمودی است.
از منظری دیگر، فضاهای نمایشگاهی مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال با ایده برگرفته شده از تغییر در هنر طراحی شده‌اند. به بیانی دیگر، این فضاها، اثری سنتی هستند که از امکانات و تعامل با تکنولوژی بهره می‌برند. در تضاد با سازه‌های همجوار، این ساختمان در ترکیبی از حجم‌های انباشته تجسم یافته است که محدودیت‌های زمین متراکم خود را بسط می‌دهد و در واقع هاله‌ای از تجزیه و پراکندگی، چگالی و سختی را به ذهن تحمیل می‌نماید.
در لابی طبقه همکف، دیوارهای شیشه‌ای تا آنجا که ممکن است تصور کنید باز و گسترده شده‌اند، ساختارهای اندکی به چشم می‌خورد و هیچ تغییری در سطح داخلی و خارجی مشاهده نمی‌شود. این همان قسمتی است که ایده فرش شهری به بهترین شکل ممکن نمایان می‌گردد. گویی سالن ساختمان بخشی از خیابان، شهر و یا ساختمان های دیگر موجود در اطراف خیابان است. علاوه بر این، سقف سالن از حالت خاصی بهره می‌برد که در گالری‌های بالایی نیز قابل مشاهده است.
سالن دارای ارتفاع زیادی است و  نور لازم برای سراسر ساختمان را فراهم می‌نماید. یک راه پله عظیم در سراسر سالن به حالت معلق طراحی شده که احساس روشن و واضحی از جنبش و پویایی را ایجاد می‌کند. پرواز از طریق کشیده شدن در امتداد مسیرهای طولانی غیر منتظره و تقاطعات زوایای مورب و قایم الزاویه، شما را به بالای شش طبقه نمایشگاه می‌رساند، در حالی که راه پله دیگری از برشی در میانه طبقه همکف متولد شده است و به سوی طبقات پایین‌تر پیش می‌رود و مفهوم شهر درونی را به تصویر می‌کشد. فضاهای نمایشگاه نیز از فضای میان راه پله و خلاء نمایان می‌گردند.
در فضاهای نمایشگاه، وجود شش طبقه، طراحی متضادی را با طراحی باز طبقه همکف به نمایش می‌گذارد. این طبقات به سوی محیط خارجی مسدود شده و هیچ پنجرهای ندارند و  فقط دیوارهای بتونی در آنها به چشم می‌خورد. با پایان یافتن ساخت ساختمان مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال، به کار گیری طراحی هر چه ساده‌تر در گالری‌های نمایشگاه، سبب گردید که  این فضاها را بتوان برای  برگزاری انواع نمایشگاه‌ها و نصب تاسیسات مختلف اصلاح نمود. گالری‌ها در طیف‌های نسبی مختلفی طراحی شده‌اند و تنوع در توابع داخلی به همان شکلی بیان می‌شود که در مجموعه بلوک‌های بیرونی تعریف شده است. در نمای خارجی این سازه نیز نوعی تنش منفی به چشم می‌خورد که نشان دهنده بازتولید اشکال داخلی سازه است.
مصالح:
تمام ساختمان مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال از بتن و شیشه ساخته شده‌اند که همچون بسیاری دیگر از آثار این معمار مشهور عراقی‌تبار، زاها حدید، تلفیقی هنرمندانه از دو سبک بروتالیسم و دیسکانستراکشن به شمار می‌رود. در راه پله‌های مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال نیز شاهد به کارگیری فولا ضدزنگ ساختمانی هستیم که هارمونی خوبی با فرم کلی این مجموعه سخت و خشن دارند. و...