پاورپوینت بررسی و تحلیل کمپ صحرایی اکاتیلو اثر فرانک لوید رایت
 
فهرست مطالب
    معرفی کمپ صحرایی اکاتیلو
    موقعیت
    معمار کمپ اکاتیلو
    کانسپت
    سازه
    بلوک‌های تکستایل
    سن مارکوس در صحرا
    پلان کمپ صحرایی اکاتیلو
    گالری تصاویر
    منابع
 
بخشی از مطلب
الکساندر جیمز چندلر، یکی از مسئولان موفق منطقه فینیکس، در سال ۱۹۲۹ با رایت در مورد طراحی هتل سن مارکوس در صحرا، وارد مذاکره شد. رایت، یک اردوگاه کویری را برای انجام برنامه‌ریزی‌های لازم، جهت ساخت هتلی در همین منطقه، طراحی و بنا نهاد. اردوگاه اکاتیلو، یک ساختمان موقتی ساخته شده در طول زمستان بود و در واقع یک مکان آزمایشی در دل کویر آریزونا به حساب می‌آمد. طراحی کمپ صحرایی اکاتیلو، برای رایت، یک روز زمان برد و در عرض ۶ هفته، تیم مهندسین، ساختمان‌های کوچک چادر مانند آن را بنا نهادند
تیم رایت این اردوگاه را در ژانویه سال ۱۹۲۹ میلادی طراحی و اجرا نمودند و تا ماه می همان سال، در آنجا زندگی می‌کردند. این ساختمان، از آنها در برابر گرمای بیابان، مارهای زنگی، رتیلها و عقرب‌ها محافظت می‌نمود. با پایان یافتن پروژه، رایت، تالیسین را ترک کرد. در ماه ژوئن، بیشتر قسمتهای اردوگاه، در آتش نابود شد. این حادثه همراه با سقوط بازار سهام در ماه اکتبر، تمام امیدهای موجود را برای ادامه پروژه، از بین برد. آنچه که از اردوگاه باقی مانده بود، به تدریج ویران شد و به آرامی به آغوش صحرا بازگشت و همراه با پروژه نیمه کاره، ناپدید گردید.
موقعیت:
کمپ اکاتیلو، در زمینی به وسعت ۵۶۷ هکتار، در جنوب فینیکس و در کوه پایه کوه‌های جنوبی  کوهستان بخش مرکزی آریزونا، ایالات متحده، واقع شده است. کلبه ها در اطراف یک تپه‌ای ساخته شده بودند که در نقطه کانونی قرار داشت و چشم اندازی بی نظیر از صحرا را به وجود می‌آورد. توپوگرافی سازه‌ها، مانع از این می‌شد که یک ساختمان در دیدرس دیگری باشد و این مسئله، حریم خصوصی و آرامش خاصی را به وجود می‌آورد.
کانسپت:
طرح کمپ صحرایی اکاتیلو، به تمام نیازهای رایت برای تماس با محیطی که قرار بود در آن، پروژه آتی نهادینه شود، آزمایش مواد مختلف برای دستیابی به بهترین انطباق، ایجاد بیشترین ارتباط ممکن با طبیعت ، چه از لحاظ معماری، توپوگرافی و یا ارگانیک باز می‌گشت. این ساختمان ها از وجود دیوارهای چوبی کم ارتفاعی به همراه سقف‌های خیمه مانند سفیدرنگی بهره می‌بردند که برای جذب نور خورشید بیابانی، به صورت زاویه‌دار، طراحی شده و هماهنگی بی‌نظیری را با مناظر کوه ایجاد کرده بودند.
کانسپت کمپ اکاتیلو
رایت، اردوگاه را با یک کشتی بادبانی در صحرا مقایسه نمود و عکس های آن در مجلات معماری سراسر جهان منتشر شد. طراحان تجهیزاتی که برای رایت کار می‌کردند، ساختمان‌ها را به صندلی‌های پارچه‌ای، تخت خواب‌ها و تشک‌های سفری مجهز نمودند. این طراحان، برای ساخت مصالح ساختمانی، از فرایندهای خشک استفاده می‌کردند. کابین‌های محل سکونت با دیوارهای کم ارتفاعی ساخته شده بودند که با میخ و پیچ به هم وصل شده بودند و محوطه ی زاویه داری را بدون هیچ‌گونه تقارنی در محل سایت شکل می‌دادند. در کمپ اکاتیلو، نمونه‌ای از بلوک‌های تکستیل مقیاس بزرگ، برای ساخت مجتمع آینده، طراحی و آماده شد. برای قاب‌ها نیز لولاهای مهر و موم کننده و نوارهای لاستیکی مورد استفاده قرار گرفت.
سازه:
هر سازه کمپ صحرایی اکاتیلو به صورت طرحی یک طرفه پیوسته ساخته شده بود که به صورت جفتی در دل  زمین سنگی بنا نهاده شده بودند. بر فراز تخته‌های چوبی کف و تیرهای موجود در زوایا که آن‌ها نیز چوبی بودند، سقف با پارچه سفیدی پوشش داده شده بود. دیوارهای پایینی به کار گرفته شده در فضای کابین‌ها نیز با چوب‌های افقی ساخته شده بودند که دیوار بیرونی کمپ را نیز شکل می‌دادند. در قسمت پایین، لوله های  به هم پیوسته، نهایتا به مخزن فاضلاب می‌رسیدند. چیزی شبیه به یک دودکش تهویه متقاطع، با ایجاد یک حفره در پایه دیوارههای جانبی و عبور هوا از طریق سقف که به عنوان یک پوشش عمل می‌کرد، ساخته شد. از آنجا که فرانک لوبد رایت، همواره در نظر داشت سازه‌ای سازگار با محیط زیست بسازد، بنابراین هندسه کابین‌ها را در زوایای ۳۰ و ۶۰ ، بر اساس شیب کوه‌ها و صخره‌های ساحلی طرح‌ریزی نموده بود.
بلوک‌های تکستایل:
در همان سال، رایت اردوگاه را ترک کرد و در شهر فینیکس، هتل آروریسا بالتیمور را افتتاح نمود که توسط معمار، آلربت چیس مک آرتور طراحی شده بود.مک آرتور، “بلوکهای تکستیل” را به عنوان نمای جلویی استفاده نمود، اما رایت، این را نقص طراحی وی میدانست، زیرا فکر کرد که آنها باید در ساختار استفاده میشدند. در پروژه جدیدش، او از این روش استفاده نمود و برای نشان دادن عملکردشان، یک مدل گچی را در اکاتیلو طرح‌ریزی کرد. طرح به کارگیری این بلوک‌ها از اسکلت کاکتوس ساگوارو، نماد آریزونا الهام گرفته شده است.
سن مارکوس در صحرا:
هتل سن مارکوس در دل کویر، چشم اندازی زیبا از محیط اطرافش را فراهم می‌نماید. این هتل در منطقه ای،۵۶۷ هکتاری واقع در تپه های کوه‌های جنوبی، ساخته شده است . این هتل که در کوهپایه قرار گرفته است، از سه طبقه تراس مخصوص برای اتاق‌های مهمان بهره می‌برد. مهمانانی که به وسیله ماشین می آیند، در زیر لابی اصلی، مسیر باریکی را دنبال می‌کنند. علاوه بر بلوک‌های ساختمانی، بلوک‌هایی شیشه‌ای نیز در این سازه ساخته شده‌اند که اجازه می‌دهند نور طبیعی وارد فضای داخلی شود. طراحی هندسی این ساختمان، مبتنی بر رفاه مهمانان است، به گونه‌ای که بتواند توجه آن‌ها را در دل کویر جلب نماید.
دکور این بنا، عمدتا از جنس مس و شیشه می‌باشد که اشکال هندسی خاصی را مکررا، تکرار می‌کنند. هر مجموعه دارای دو اتاق خواب موکت کاری شده و دو حمام  است که الگوی آنها با اشکال معماری مخصوص رایت سازگار می‌باشد. سقف تراس هر طبقه، به عنوان یک باغ برای طبقه بالایی استفاده می‌شود. در تراس‌های سقف هتل، هر طبقه به عنوان یک باغ برای طبقه بالایی عمل می‌نماید. الگوهای مثلثی نامنظم در هتل، به ایجاد فضاهای منحصر به فردی منجر می‌گردند. هر اتاق یک شومینه بزرگ در دیوار غربی دارد. این الگوها در بالاترین نقطه، به سقف ۶ متری هتل نیز می‌رسند. سقف اتاق غذاخوری با ورقه‌های مس تزئین شده و سطوح تراس، همانند یک درخت، طراحی شده‌اند. پنجره‌های سقفی نیز در تمام بخش‌های هتل، در درون سقف جایگذاری شده‌اند.و...