فرودگاه های اصلی جهان امروز به گره های کلیدی در سیستم تولید و  تجارت جهانی تبدیل شده اند. همچنین فرودگاهها به عنوان موتورهای قدرتمند توسعه اقتصاد محلی مطرح هستند که صنایع مرتبط را به محیط پیرامونی جذب می نمایند. این صنایع که صنایعی وابسته به صنعت هوانوردی محسوب می شوند شامل مواردی چون صنایع حساس از منظر فاصله زمانی میان تولید و توزیع، تفریحات ، خرده فروشی و خرید، مجموعه های همایش، تجاری و نمایشگاهی و ساختمانهای دفاتر کار وابسته هستند. 
 
فهرست مطالب
    معرفی ترمینال TWA فرودگاه جان اف کندی
    معماری فرودگاه جان اف کندی
    ایرو سارینن
    ایده اولیه طرح
    فضاهای ترمینال TWA فرودگاه جان اف کندی
    طبقه همکف
    طبقه اول
    طرح توسعه پروژه
    بازسازی پروژه
    تحلیل سازه‌ای
 
بخشی از متن
 
ساختمان ترمینال TWA فرودگاه جان اف کندی، ساختمانی به شمار می‌رود که خود معماری آن موید وجود طراحی درام، کاراکتر خاص، تجربه سفری هیجان انگیز و محلی مملو از جنبش و رفت و آمد است. اشکال این سازه عمدا به گونهای طراحی شدهاند که کیفیت خطوط را افزایش خواهند داد. چرا که  آنچه ایرو سارینن در ذهن داشت یک سازه پیشرفته بود ترمینال TWA، همانند نمادی انتزاعی از پرواز و تمثالی از پرواز کردن است که با بتن مصلح ساخته شده و شکل آن را بیشتر می‌توان به صورت یک عقاب به زمین نشسته توصیف نمود.که منحنیهای پرظرافت آن، اشکال سیالی را در ذهن تداعی میکند. در این سازه، واژگان رسمی معماری مدرن در تقارن بین طرح یا  زمینه به همراه جنبش‌هایی که الهامات اصلی را حتی در کوچکترین جزئیات نشان می‌دهند تجلی می‌یابد. قبل از شروع پروژه، سارینن مطالعه عمیقی را بر روی رفتار کاربران فرودگاه، چه مسافرین، چه بازدید کنندگان و همراهان آنها انجام داد. با انجام این  مطالعه برای وی محرز گردید که جریان حرکت مسافران در سفرهایشان، هرگز در یک خط مستقیم نبوده است، و این یافته‌ها توانست به سارینن در طراحی جزئیات پوشش محوطه کمک شایانی نماید.
فضاهای ترمینال TWA فرودگاه JFK:
 
فضاهای ترمینال TWA فرودگاه JFK
 
اشکال ارگانیک و به هم پیوسته فضای درونی، با وجود اینکه کاملا مغایر با یکدیگر به نظر میایند، طیف گسترده ای از ویژگی‌های معماری  ایرو سارینن را به نمایش می‌گذارند. فضای درونی به مثابه عرشه بزرگی می‌باشد که سالن مجزایی را با اشکال و اشیا در دسترس مسافران در خود جای داده و همانند یک اثر تندیسی می‌باشد. در طبقه همکف لابی بزرگ و منفردی قرار دارد که صرافخانه مسافران، پیشخوان‌ها و مدیریت ترافیک را در خود جای داده است. همچنین، جدا از گردش و رفت و آمد مسافرین، فضایی نیز برای مشاهده حرکات هواپیما وجود دارد.
 
فضای داخلی twa
 
طبقه دوم این سازه، بر روی دیوارهای منحصربفرد طبقه اول قرار گرفته است. در این طبقه، یک کافه، یک رستوران، یک بار و چندین اتاق خصوصی برای برگزاری جلسات به چشم میخورند. راه پله مسافرین را به پانسیونی هدایت می کند که در آنجا نیز دو گالری وجود دارد. این گالری ها دارای سقف طاقداری هستند که به حداکثر ارتفاع در افق بالای سر مسافران می رسد، و نشان دهنده مقیاس بسیار بزرگتری نسبت به دیدگاه واقع گرایانه سبک باروک است. منحنی‌های منحصر به فرد به کار گرفته شده در طراحی این سازه باعث ایجاد سالن های جذاب و بزرگی شده و در عین حال هیجان ناملموسی را در فضای ترمینال فرودگاه جان اف کندی به وجود می‌آورد.
توسعه پروژه:
 

توسعه پروژه
 
روش توسعه پروژه فرودگاه جان اف کندی نیز از لحاظ منحصر به فرد بودن، دست کمی از اشکال فوق العاده ترمینال TWA ندارد؛ چراکه تمام طراحی‌های اولیه و نهایی این پروژه، با استفاده از مدل‌سازی انجام شده است. اولین مدل در اواخر سال ۱۹۵۶ میلادی در ابعاد ۱:۵۰ ساخته شد و مدل‌های کاربردی بعدی، با مقیاس ۱:۲۰۰ برای تولید یک مدل کاری نهایی به منظور تست راه‌حل‌های رسمی، ساختاری و ساختمانی ارائه شدند. این امر می‌تواند منحصر بفرد بودن اندازه، ویژگی‌های فضایی، روشنایی و جنبه‌های دشوار مطالعه ترسیم پروژه را اثبات نماید. شایان ذکر است که پوشش ترمیننیز در چندین مدل مختلف برای انتخاب چهار طاق نهایی متفاوت با یک نیمرخ منحصربه فرد مورد بررسی قرار گرفت.
بازسازی:
 

بازسازی
 
پس از اینکه فرودگاه جان اف کندی در سال ۲۰۰۱ میلادی، توسط امریکن ایرلاینز خریداری شد، ترمینال ۵ عملا از کار افتاد. لذا مقامات پورت نیویورک و نیوجرسی پیشنهاد نمودند که بخش اصلی ساختمان به یک مرکز رستوران و کنفرانس تبدیل گردد، اما منتقدان معماری با این پیشنهاد مخالف بودند. در ماه دسامبر ۲۰۰۵ میلادی، جتبلو که ترمینال ۶، را در اختیار داشت شروع به گسترش امکانات این بخش نمود و به همین منظور کار طراحی را به شرکت معماری و مطالعاتی گنسلر واگذار نمود. با اشغال شدن ترمینال ۵ به عنوان نقطه مرکزی عملیات، این کمپانی، نیاز به انجام بازسازی‌های جدیدی را در این بخش مشاهده نمود و لذا بخش جلویی و برخی بخش‌های دیگر ترمینال ۵ بازسازی گردید . لکن بخشی از قطعات جانبی طراحی شده توسط فرودگاه TWA ایرو سارینن، برای ساخت امکانات جدید تخریب شد.
 
بازسازی ترمینال فرودگاه جان اف کندی
 
در حقیقت، گنسلر ترمینال را به منظور تکمیل مدل تجاری جتبلو طراحی کرده بود. این سازه ۶۰ هزار متر مربعی با ۲۶ درب، خدماتی استثنایی را به مشتریانی که به ترمینال می آیند ارائه می‌کند و برنامه ای نیز برای حرکت یا نشستن مسافرین در لابی این ساختمان طراحی شده است. سالن‌های ورودی فرودگاه جان اف کندی، به عنوان فضاهای موقت مورد استفاده قرار می‌گیر. این در حالی است که سالن‌های پذیرش بزرگتر هستند و مشتریان جتبلو می‌توانند قبل از سوار شدن، غذا و نوشیدنی های مد نظر خود را در این فضاها خریداری کنند
 
وجود محوطه‌های وسیع بین گیت‌ها اجازه می‌دهد که ایرباس ۳۲۰ به راحتی مانور دهد. با وجود تغییرات فراوان ، هنوز هم آنچه از شکل خاص ساختمان باقی مانده به وضوح از بقیه مجتمع متمایز است و باعث می‌شود تا این خطوط هوایی در برابر رقبایش کاملا برتر باشد. ترکیبی از ساختمان قدیمی و جدید، مرکز عملیات خطوط هوایی جتبلو را در فرودگاه جان اف کندی تشکیل می‌دهد که به طور کلی به عنوان ترمینال   ۵ یا T5 شناخته می‌شود.
تحلیل سازه‌ای ترمینال TWA فرودگاه جان اف کندی:
 
تحلیل سازه‌ای ترمینال TWA فرودگاه جان اف کندی
 
ایرو سارینن در سازه خود از طاق‌های گوتیک برای ساخت فضای سرپوشیده بدون ستون الهام گرفت تا بتواند بسیاری از سرویس‌های مختلف را در آن جای دهد. اگر چه بیشتر به نظر می‌رسد که این سازه تندیسی است ساخته شده در دل بتن که در درون خود توسط شبکه نامرئی فولادینی پشتیبانی می‌شود. این شبکه در واقع ستون Y شکلی است که به طرز شگفت انگیزی منعطف بوده و سبب میشود تا سایر تیرها به راحتی مسئولیت پشتیبانی از چهار بخش دیگر سقف را بر عهده گیرند، علاوه بر این، این ستون از طریق ایجاد تفکیک‌هایی، عبور نور طبیعی و سبکی را که باعث روشن شدن طبیعی سازه می‌گردد امکان پذیر می‌کند.
 
در مدل های بعدی که برای ارزیابی ساخته شدند، شکل این پوشش به منظور تطبیق با عناصری که قادر به حفظ و تحمل آن بود تا حدودی تغییر نمود. اولویت ساختاری اولیه، اجتناب از ایجاد ضخامت بیش از حد در لبه تیری بود که پایه را نگه می‌داشت. فرم این مدل از یک پوسته ممتد و منفرد استنتاج شده بود؛ برخی پوسته‌ها توسط دنده‌های بزرگ محکم شده بودند و  توانسته بودند به فرم نهایی متشکل از چهار طاق مجزا به همراه نیمرخی که پیشتر بدان اشاره شد دست یابند و نوعی ستاره چهار پر را به تصویر بکشند. تیر لبه به عنوان یک شیب رو به جلو و برامدگی در کانال های جمع آوری آب پشتی پوشش پیکربندی شده است. جریان مداوم از یک منطقه به منطقه دیگر، فضایی عاری از هر گونه محدودیتی را ایجاد می‌کند که تجلی‌گر معماری سیال است. در این‌گونه سازه‌ها، ستون‌ها، طاق‌ها و تیرها جهت ساخت یک عنصر واحد ترکیب می‌شوند.